Moi rodzice nie odebrali nas po pogrzebie, ale mieli czas na zdjęcia urodzinowe mojej siostry

Emma zasnęła wtulona w moje ramię, wyczerpana od płaczu.

Nie mogłem zamknąć oczu.

Za każdym razem, gdy próbowałem, widziałem twarz Daniela z poranka w dniu wypadku.

Pożegnał się ze mną pocałunkiem, powiedział, że mnie kocha i obiecał, że wróci na kolację.

To były ostatnie słowa, jakie kiedykolwiek wypowiedział do mnie mój mąż.

Wylądowaliśmy w ulewie.

Woda spływała po oknach i prześcieradłach na lotnisku.

Jedną ręką niosłem nasze torby, a drugą trzymałem Emmę za rękę, gdy szliśmy w stronę postoju taksówek.

Kolejka ciągnęła się w nieskończoność.

Kiedy w końcu złapaliśmy taksówkę, byliśmy już cali przemoczeni.

„To nie jest dobra noc na podróż” – powiedział kierowca.

„Zły tydzień” – mruknąłem.

Spojrzał na Emmę w lusterku wstecznym.

„Wracasz do domu?”

“Tak.”

Nie zadawał więcej pytań.

Byłem wdzięczny.

Podróż samochodem zajęła 40 minut w korkach.

Kiedy w końcu dojechaliśmy pod dom, zapłaciłem za wstęp i pomogłem Emmie wyjść na deszcz.

Nasz dom wyglądał na ciemny i pusty.

Daniela nie będzie w środku i nie będzie na nas czekał.

Nigdy więcej nie będzie czekał na nas w środku.

Ubrałam Emmę w suche ubrania i ugotowałam jej zupę, której nie zjadła.

Po ułożeniu jej do snu padłem na kanapę i bez zastanowienia otworzyłem portale społecznościowe.

Pierwszy post, jaki zobaczyłem, był od Vanessy.

Najlepsze przyjęcie urodzinowe w życiu.

Jestem bardzo wdzięczny tej wspaniałej rodzinie.

Na zdjęciu widać naszych rodziców, Dereka, męża Vanessy, Keitha i kilkunastu przyjaciół, którzy się śmieją, piją szampana i kroją wystawny tort.

Znak czasu wskazywał, że opublikowano to 2 godziny temu, kiedy byłam w samolocie z moim pogrążonym w żałobie dzieckiem, a Daniel był świeżo pochowany w zimnej ziemi.

Przewinąłem więcej zdjęć.

Moja mama miała na sobie błyszczącą sukienkę.

Mój ojciec obejmował Vanessę ramieniem i promieniał.

Dererick uniósł piwo i uśmiechnął się do kamery.

Nikt z nich nie wyglądał, jakby choć przez chwilę myślał o mnie lub Emmie.

Wściekłość, która wypełniła moją pierś, wydawała się wulkaniczna.

Przez lata byłam odpowiedzialną córką, tą, która pomagała, kiedy ktoś mnie o to prosił, tą, która nigdy nie prosiła o nic w zamian.

Kiedy Vanessa potrzebowała pieniędzy na ślub, dałem jej 5000 dolarów.

Kiedy Dererick stracił pracę, Daniel i ja zapłaciliśmy za niego czynsz za trzy miesiące.

Kiedy nasi rodzice chcieli wyremontować kuchnię, pomagałem im znaleźć wykonawców i negocjować ceny.

A oni tak mi się odwdzięczyli.

Z tak powszechnym okrucieństwem, że zaparło mi dech w piersiach.

Następnego ranka pojawiłem się w domu rodziców.

Emma została z Nicole.

Musiałem to zrobić sam.

Moja matka otworzyła drzwi w szlafroku, wyglądając na zirytowaną.

„Co tu robisz tak wcześnie?”

„Musimy porozmawiać” – powiedziałem.

Westchnęła dramatycznie.

„Dobra, wejdź.”

W salonie wciąż widać było ślady imprezy.

Serpentyny zwisały z sufitu.

Szklanki zagracały stolik kawowy.

Vanessa siedziała na kanapie w piżamie i przeglądała telefon.

Mój ojciec czytał gazetę w swoim fotelu.

Dereka tam nie było.

„Nie mogę uwierzyć, że urządziłeś przyjęcie, kiedy chowałam mojego męża” – powiedziałam.

Vanessa nie podniosła wzroku.

„Moje urodziny są tylko raz w roku.”

„Twoje urodziny jeszcze nie nadeszły.”

„Przesunęliśmy termin, bo Keith miał wolny weekend” – powiedziała, jakby to wszystko wyjaśniało.

Mój ojciec opuścił gazetę.

„Przesadzasz. Ludzie umierają każdego dnia”.

„Daniel był moim mężem. Ojcem Emmy.”

„A życie toczy się dalej.”

Moja mama powiedziała,

„Nie możesz oczekiwać, że świat przestanie się kręcić, bo jesteś smutny.”

Ta bezduszność mnie oszołomiła.

„Prosiłam cię, żebyś nas odebrał z lotniska. Niosliśmy bagaże w deszczu. Emma płakała. Nie mogłeś poświęcić ani godziny”.

„Byliśmy zajęci” – powiedziała Vanessa.

„Z imprezą, która mogłaby odbyć się każdego innego wieczoru.”

Mój ojciec wstał.

„Zniż głos. Jesteś niegrzeczny”.

„Jestem niegrzeczny.”

Mój głos się podniósł, pomimo jego ostrzeżeń.

„Porzuciłeś mnie w najgorszym dniu mojego życia.”

Przeszedł przez pokój trzema susami i uderzył mnie mocno w twarz.

Dźwięk rozniósł się po salonie.

Poczułem pieczenie na policzku.