W wieku 65 lat pracowałam na trzech etatach jednocześnie, żeby opłacić studia medyczne mojego syna. W dniu, w którym ukończył studia, przedstawił inną kobietę jako swoją matkę. „To moja matka, osoba odpowiedzialna za to, kim jestem dzisiaj” – z dumą powiedział znajomym. A ja – jego biologiczna matka – po prostu stałam obok niego w milczeniu.

„To nie usprawiedliwia tego, co zrobiłem” – mruknął.

„Nie” – zgodził się Richard. „Ale to pomaga to wyjaśnić. Teraz myślę, że musimy wyłożyć wszystko na stół. Koniec z sekretami”.

Przez następną godzinę Oliver opowiedział całą historię – porzucenie Harrisona, jego ponowne pojawienie się, manipulacje, pieniądze. Dodawałem szczegóły, gdzie mogłem, uzupełniając luki w naszym życiu przed Mitchellami.

Amber słuchała z narastającym przerażeniem.

„Przez te wszystkie lata myślałam, że pomagamy ci budować lepszą przyszłość” – powiedziała cicho, kiedy skończył. „Nie miałam pojęcia, że ​​jesteśmy wykorzystywani do finansowania uzależnienia Harrisona od hazardu”.

„Nie wszystko było kłamstwem” – powiedział szczerze Oliver. „Wdzięczność, jaką czułem za twoje wskazówki. Szacunek, jaki mam dla was obojga. To zawsze było prawdziwe. Pokazałeś mi świat, o którego istnieniu nie miałem pojęcia, i uwierzyłeś we mnie, kiedy najbardziej tego potrzebowałem”.

Richard powoli skinął głową.

„Ale jakim kosztem dla twojej relacji z matką?” zapytał, patrząc na mnie.

Zanim Oliver zdążył odpowiedzieć, zadzwonił dzwonek do drzwi.

Amber zmarszczyła brwi.

„Nie spodziewamy się nikogo innego” – powiedziała.

Chwilę później w drzwiach pokoju dziennego pojawiła się gosposia, wycierając ręce w fartuch.

„Panie Mitchell” – powiedziała – „w drzwiach stoi jakiś pan, który nalega, żeby z panem porozmawiać. Mówi, że jest ojcem Olivera”.

W pokoju zapadła cisza.

Twarz Olivera pobladła.

Richard wstał.

„Wprowadź go, Marto” – powiedział. „Czas poznać człowieka, który za tym wszystkim stoi”.

Choć przez lata wyobrażałam sobie ten moment, nic nie przygotowało mnie na widok Harrisona wchodzącego do pokoju.

Czas nie był dla niego łaskawy. Jego niegdyś przystojna twarz była opuchnięta, a włosy przerzedzone. Jego drogi garnitur znoszony i pognieciony, krawat krzywy i poplamiony. Ale wciąż poruszał się z tą samą arogancką pewnością siebie, którą pamiętałem z młodości.

„Richard! Amber!” – wykrzyknął, jakby witał starych przyjaciół na zjeździe. „Przepraszam, że przerywam wam kolację, ale kiedy usłyszałem, że mój syn…”

Zatrzymał się gwałtownie, kiedy mnie zauważył.

„Holly” – powiedział, a jego uśmiech zniknął. „Co tu robisz?”

„Jest tu, bo jest matką Olivera” – powiedział Richard chłodno. „Jego prawdziwą matką. Pod każdym względem, który ma znaczenie”.

Oczy Harrisona się zwęziły.

„Rozumiem” – powiedział powoli. „Oliver opowiadał bajki”.

„Nie bajki, Harrison” – odpowiedziałem, znajdując siłę w wsparciu otaczających mnie ludzi. „Prawda. Nareszcie”.

Fałszywy urok Harrisona prysł.

„Cokolwiek ci powiedział, to nie cała historia” – warknął. „Holly zawsze próbowała nastawić mojego syna przeciwko mnie. Kiedy w końcu udało mi się z nim nawiązać kontakt…”

„Zaoszczędź to” – przerwał mu Richard. „Wiemy wszystko. Jak manipulowałeś siedemnastolatkiem, żeby wyłudzić od nas pieniądze. Jak nastawiałeś go przeciwko matce. Jak porzuciłeś ich oboje, kiedy Oliver miał pięć lat”.

Wzrok Harrisona błądził po pokoju, szukając sojusznika, lecz żadnego nie znalazł. Nawet Oliver, który kiedyś tak bardzo pragnął jego aprobaty, teraz patrzył na niego z wyraźną pogardą.

„Dobra” – warknął Harrison. „Więc skorzystałem z okazji. Wy macie tyle pieniędzy, że nie wiecie, co z nimi zrobić, a chłopak musiał się zahartować. Naucz się, jak działa prawdziwy świat”.

„Prawdziwy świat?” – powtórzyłam z niedowierzaniem. „Oliver patrzył, jak pracuję na trzech etatach, żeby zapewnić nam dach nad głową. Nie rozmawiaj z nim o prawdziwym świecie”.

Harrison zwrócił się do Olivera.

„Ty niewdzięczny mały… Po tym wszystkim, co zrobiłem, żeby dać ci szansę na lepsze życie…”

„Nic mi nie dałeś” – powiedział Oliver spokojnym głosem. „Zabrałeś. Zabrałeś pieniądze. Zabrałeś moje zaufanie. I próbowałeś odebrać mi relację z matką. Ale ci się nie udało”.

„Naprawdę?” – prychnął Harrison. „To dlaczego wczoraj przedstawiłeś Amber jako swoją matkę? Wydaje mi się, że udało mi się to perfekcyjnie”.

Oliver drgnął, ale pozostał niewzruszony.

„To był mój błąd” – powiedział. „Moja słabość. Nie twój sukces. I to już koniec”.

„Koniec?” Harrison zaśmiał się szorstko i okropnie. „Nic się nie skończyło. Nadal jestem twoim ojcem. Nadal mogę…”

„Możesz jeszcze wyjść” – przerwał mu Richard, wstając. „Zanim zadzwonię na policję i zgłoszę oszustwo finansowe, które zorganizowałeś”.

Twarz Harrisona wykrzywiła się ze złości.

„Myślisz, że możesz mi grozić? Nie mam nic do stracenia, Richard. Jeśli mnie złapią, dopilnuję, żeby wszyscy dowiedzieli się, jak wielki filantrop Richard Mitchell był oszukiwany latami. Jak próbował kupić sobie syna”.

Amber także wstała.