Mój syn sprzedał dom i dał żonie 620 000 dolarów, żeby mogła je bezmyślnie wydać. Potem pojawili się u moich drzwi z walizkami, żądając, żeby się ze mną wprowadziła. Kiedy powiedziałam „nie”, zaczęła krzyczeć na podwórku, przy wszystkich sąsiadach, i tego samego dnia jeden telefon do mojego prawnika po cichu wywrócił całe ich życie do góry nogami.

Tego wieczoru, sama w domu, usiadłam przy kuchennym stole z filiżanką herbaty i po raz pierwszy naprawdę zastanowiłam się nad swoją sytuacją. Wniesienie oskarżenia przeciwko Lennoxowi było dopiero początkiem. Ona wróci. Oboje wrócą. I następnym razem mogą nie być tak bezpośredni w swoich żądaniach.

Pomyślałem o domu na Maple Street, tym, który im pomogłem kupić. Czterdzieści tysięcy dolarów z moich oszczędności emerytalnych. Pieniądze, na które pracowałem dekadami. Pieniądze, które praktycznie zostały wyrzucone w błoto razem z resztą ich kapitału.

Ale potem coś sobie przypomniałem. Kiedy kupili dom, była papierkowa robota. Mnóstwo papierkowej roboty. A ponieważ wpłaciłem tak znaczną część zaliczki, prawnik od nieruchomości nalegał na pewne zabezpieczenia.

Podszedłem do mojej szafki z dokumentami i wyciągnąłem teczkę z napisem „Zakup Domu Terrence’a”. W środku znajdowały się kopie wszystkich dokumentów ze sprzedaży, w tym coś, o czym prawie zapomniałem: weksel.

Kiedy dawałem im 40 000 dolarów, mój prawnik nalegał.

„Pani Mitchell” – powiedział wówczas – „zdecydowanie zalecam, aby to zostało ustrukturyzowane jako pożyczka, a nie darowizna. To chroni pani interesy i gwarantuje, że pani syn zrozumie powagę przyjęcia tak dużej sumy”.

Wtedy protestowałem. Nie chciałem, żeby to była pożyczka. Chciałem pomóc synowi. Ale sam Terrence nalegał.

„Mamo, chcę ci się odwdzięczyć. To powinno być oficjalne.”

Weksel był jasny: 40 000 dolarów do spłaty z oprocentowaniem rocznym w wysokości 5%, a spłaty miały rozpocząć się rok po dacie zakupu. Pożyczka była zabezpieczona samą nieruchomością, co oznaczało, że miałem do niej prawo.

Ale sprzedali dom i nie oddali mi pieniędzy, nie wspominając nawet o niespłaconej pożyczce.

Sięgnąłem po telefon i wybrałem numer Jamesa Crawforda, prawnika, który zajmował się pierwotnym zakupem. Jego sekretarka powiedziała mi, że może się ze mną spotkać następnego ranka.

Tej nocy prawie nie spałem. Ciągle myślałem o Terrence’ie jako małym chłopcu, o tym, jak wpełzał do mojego łóżka podczas burzy, o tym, jaki był dumny, kiedy skończył studia, o tym, jak płakał na pogrzebie ojca i obiecywał, że zawsze będzie się mną opiekował.

Gdzie podział się ten chłopak? Jak stał się tym mężczyzną, który stał w milczeniu, gdy jego żona atakowała jego matkę?

Następnego ranka starannie ubrałem się w najlepszy garnitur i pojechałem do biura Jamesa Crawforda. Był to dystyngowany mężczyzna po sześćdziesiątce, o siwych włosach i prezencji budzącej szacunek.

„Pani Mitchell” – powiedział, ściskając mi serdecznie dłoń. „Przykro mi słyszeć o pani kłopotach. Proszę usiąść i opowiedzieć mi, co się stało”.

Wyjaśniłem całą sytuację: sprzedaż domu, zmarnowane pieniądze, napaść, aresztowanie. James słuchał bez przerwy, od czasu do czasu robiąc notatki w notesie. Kiedy skończyłem, odchylił się na krześle i uważnie mi się przyglądał.

„Bessie” – powiedział – „czy rozumiesz, że w tej sprawie możesz dochodzić swoich praw na drodze prawnej?”

“Co masz na myśli?”

„Weksel zabezpieczający Państwa pożyczkę w wysokości 40 000 dolarów został zarejestrowany jako zastaw na nieruchomości. Kiedy Państwa syn sprzedał dom bez uregulowania długu, naruszył warunki weksla. Mają Państwo podstawy zarówno do naruszenia umowy, jak i do konwersji.”

Poczułem coś w piersi. Niezupełnie nadzieję, ale coś silniejszego niż rezygnacja.

„Co to oznacza w praktyce?”

Oznacza to, że możesz pozwać o pełną kwotę pożyczki wraz z odsetkami i odszkodowaniem. A ponieważ dług był zabezpieczony nieruchomością, możesz zająć inne aktywa, aby zaspokoić orzeczenie.

„Jakie inne aktywa?”

James uśmiechnął się ponuro.

„No to zobaczmy, co zostało twojemu synowi i synowej po ich zakupowym szaleństwie.”

Przez następną godzinę James szczegółowo omawiał moje możliwości. Mogłem złożyć pozew cywilny, domagając się zwrotu pożyczki wraz z odsetkami i odszkodowaniem. Mogłem również wnieść oskarżenie karne o kradzież z włamaniem, ponieważ sprzedali nieruchomość, która częściowo należała do mnie, bez mojej zgody.

„Ale Jamesie” – powiedziałem – „nie chcę niszczyć życia mojego syna. Chcę tylko, żeby zrozumiał, że czyny mają swoje konsekwencje”.

„Czasami, Bessie, najżyczliwszą rzeczą, jaką możesz zrobić dla kogoś, kogo kochasz, jest zaprzestanie chronienia go przed konsekwencjami jego wyborów”.

Myślałem o tym jadąc do domu. Czy chroniłem Terrence’a, pozwalając Lennoxowi nim manipulować? Czy ułatwiałem mu podejmowanie złych decyzji, będąc zawsze przy nim, żeby go złapać, gdy upadał?

Zanim wróciłem do domu, podjąłem już decyzję. Zadzwoniłem do Jamesa Crawforda i powiedziałem mu, żeby wniósł pozew nie tylko przeciwko Lennoxowi, ale przeciwko im obojgu. Byli małżeństwem. Razem podjęli decyzję o sprzedaży domu i razem będą musieli ponieść konsekwencje.

Potem zrobiłem coś jeszcze. Zadzwoniłem do ślusarza i kazałem wymienić wszystkie zamki. Zainstalowałem system bezpieczeństwa z kamerami, które nagrywały każdego, kto zbliżał się do mojej posesji. Nie chciałem się znowu dać zaskoczyć.

Tego popołudnia zadzwonił Terrence.

„Mamo, Lennox wpłacił kaucję. Musimy porozmawiać.”

„Nie, nie mamy.”

„Mamo, proszę. Przeprasza, że ​​cię uderzyła. Była po prostu zdenerwowana.”

„Terrence, twoja żona ukradła mi 40 000 dolarów, a potem mnie zaatakowała, kiedy odmówiłem wam zakwaterowania po tym, jak roztrwoniliście ponad pół miliona dolarów. Nie ma o czym rozmawiać”.

„Co masz na myśli mówiąc, że ukradł 40 000 dolarów?”

Opowiedziałem mu o wekslu, o zastawie na domu i o pozwie, który złożyłem rano.

Cisza po drugiej stronie słuchawki przeciągnęła się tak długo, że pomyślałem, iż się rozłącza.

„Mamo” – powiedział w końcu drżącym głosem. „Nie możesz nas pozwać. Jesteśmy rodziną”.

„Masz rację, Terrence. Jesteśmy rodziną. Dlatego to, co zrobiłeś, zabolało mnie o wiele bardziej, niż gdyby okradł mnie obcy”.

„Nie okradliśmy cię.”

„Sprzedałeś dom obciążony hipoteką na 40 000 dolarów, nie oddając mi pieniędzy. Jak byś to nazwał?”

Kolejna długa cisza.

„O jaką kwotę się domagasz?”

„Czterdzieści tysięcy plus trzy lata odsetek, plus koszty sądowe, plus odszkodowanie za konwersję i naruszenie umowy. Mój prawnik szacuje sumę na około 60 000 dolarów”.

„Nie mamy 60 000 dolarów”.

„Powinieneś był o tym pomyśleć, zanim pozwoliłeś żonie spędzić całą swoją przyszłość na biżuterii i zabiegach spa.”

„Mamo, proszę. Czy nie możemy czegoś ustalić? Może uda nam się spłacić dług powoli, z czasem”.

„Masz na myśli to, co było napisane w oryginalnym wekslu? Ten, który ignorowałeś przez trzy lata, zanim sprzedałeś dom?”

Słyszałem, jak ciężko oddychał po drugiej stronie słuchawki.

„Gdzie mieszkasz?” zapytałem.

„Motel. Najtańszy, jaki udało nam się znaleźć.”

„Jak długo możesz sobie pozwolić, żeby tam zostać?”

„Może tydzień. Dwa tygodnie, jeśli będziemy ostrożni.”

„A co potem?”

„Nie wiem, mamo. Naprawdę nie wiem.”

Przez chwilę prawie osłabłam. To był mój syn, moje maleństwo. I brzmiał tak zagubiony i przestraszony. Ale potem przypomniałam sobie dłoń Lennoxa uderzającą mnie w twarz i moja determinacja wzrosła.

„Terrence, kocham cię. Zawsze cię kochałam i zawsze będę kochać. Ale nie dam się manipulować, okraść ani zaatakować. Jeśli chcesz ze mną związku, musisz wziąć odpowiedzialność za swoje wybory i konsekwencje, które się z nimi wiążą”.

„Co to znaczy?”

„To oznacza, że ​​musisz zdecydować, co jest dla ciebie ważniejsze: relacja z żoną czy relacja z matką. Bo teraz nie możesz mieć obu”.

Rozłączyłam się zanim zdążył odpowiedzieć. Drżącymi rękami odłożyłam słuchawkę.

Na zewnątrz słońce zachodziło nad moją cichą okolicą. Pani Patterson podlewała kwiaty, a syn Johnsonów jeździł w kółko na rowerze po podjeździe. Wszystko wyglądało normalnie, spokojnie, ale wiedziałem, że nic już nie wróci do normy.

Jutro Terrence i Lennox otrzymają dokumenty sądowe. Zrozumieją, że ich działania mają realne konsekwencje, a ja raz na zawsze dowiem się, czy syn, którego wychowałem, wciąż istnieje gdzieś w mężczyźnie, którego stworzył Lennox.

Trzy dni po złożeniu przeze mnie pozwu, James Crawford zadzwonił do mnie z wiadomością, która zmroziła mi krew w żyłach.

„Bessie, usiądź” – powiedział. „Mój śledczy badał przeszłość twojej synowej i odkryliśmy kilka rzeczy, o których powinnaś wiedzieć”.

Siedziałem już przy kuchennym stole, ale mocniej ścisnąłem telefon.

„Jakiego rodzaju rzeczy?”

„Lennox ma pewien schemat takiego zachowania. Zanim wyszła za mąż za twojego syna, była zaręczona z dwoma innymi mężczyznami. Oba związki zakończyły się, gdy mężczyźni odkryli, że bez ich zgody korzystała z ich kart kredytowych. W jednym przypadku zadłużyła się na ponad 50 000 dolarów, zanim mężczyzna się o tym dowiedział”.

Serce mi się ścisnęło.

„Czy Terrence o tym wie?”

„Nie sądzę. Jest świetna w zacieraniu śladów. Ale to nie wszystko. Butik, w który zainwestowała, nie istnieje. Mój detektyw nie znalazł żadnej licencji na prowadzenie działalności, żadnego sklepu, żadnego dowodu na to, że ten butik to coś więcej niż sposób dla jej przyjaciółki na zdobycie 300 000 dolarów za darmo”.

Poczułem się chory.

„Więc pieniądze po prostu zniknęły”.

„Wygląda na to, że tak. I, Bessie, jest coś jeszcze. Coś gorszego.”

Przygotowałem się.

„Ma romans od co najmniej sześciu miesięcy, a może i dłużej. Mężczyzna jest żonaty, bogaty, a ona wykorzystuje pieniądze twojego syna, żeby utrzymać ich związek. Drogie klejnoty, wizyty w spa, dbanie o samochód – wszystko to było częścią podtrzymywania jej relacji z tym drugim mężczyzną”.

Pokój zawirował wokół mnie. Chwyciłam się krawędzi stołu, żeby się uspokoić. Mój syn, mój porządny, pracowity syn, został kompletnie zniszczony przez kobietę, która wykorzystywała go jak bankomat, zdradzając go jednocześnie z kimś innym.