Mój zięć sfilmował moją córkę tonącą, żeby zdobyć „lajki” — nie wiedział, kto słucha, kiedy powiedziałem: „Przynieś wszystko”.

Rozdział 1: Piknik drapieżników
Zimowe powietrze w ośrodku Blackwood Lake Resort nie było po prostu zimne; było fizycznym bytem, ​​nieustępliwym, gryzącym drapieżnikiem, który wypatrywał każdej odsłoniętej skóry i gryzł ją niewidzialnymi zębami. Temperatura oscylowała w zabójczych pięciu stopniach poniżej zera, zamrażając oddech w płucach, zanim zdążyła uformować się chmura. Niebo było płaską, przytłaczającą taflą łupkowo-szarej wody, odbijającą zamarzniętą taflę jeziora w dole.

Rodzina Harrisonów , otulona parkami Canada Goose za tysiące dolarów, futrzanymi butami i kaszmirowymi szalami, zdecydowała się na „rustykalny” zimowy piknik przy zamarzniętym molo. Dla nich chłód był czymś nowym, malowniczą scenerią dla ich starego szampana i importowanego kawioru z bieługi. Byli to ludzie, dla których natura nie była siłą, którą należy szanować, lecz ozdobą ich życia.

Ja, Elena , siedziałam na lodowatym metalowym składanym krześle, drżąc z zimna w cienkim wełnianym płaszczu. Nie byłam tu dla widoku ani dla towarzystwa. Byłam tu wyłącznie dla mojej córki, Mii .

Mia stała na skraju drewnianego pomostu, patrząc na złowieszczy, poszarpany lód. Miała na sobie prostą puchową kurtkę, która ewidentnie nie nadawała się na tę pogodę. Jej twarz była blada, a usta spierzchnięte. Odkąd rok temu wyszłam za mąż za Brada Harrisona , jaskrawe światło, które kiedyś definiowało moją córkę, systematycznie gasło.

Harrisonowie byli dynastią zbudowaną na „starych pieniądzach” i nowym okrucieństwie. Traktowali Mię – oddaną nauczycielkę szkoły podstawowej z ubogiej rodziny – jak plamę na ich rodowodzie, błąd, który Brad popełnił w okresie buntu.

Brad stał z braćmi, Kyle’em i Justinem . Podawali sobie srebrną flaszkę starzonej whisky, a ich głośny i hałaśliwy śmiech niósł się echem po cichym jeziorze. Nudzili się. A kiedy bracia Harrisonowie się nudzili, stawali się niebezpieczni.

„Hej, Mia!” krzyknął Kyle, a jego głos był lekko bełkotliwy od alkoholu. Wskazał na piersiówkę. „Wyglądasz tam jak zamrożona statua. Co się stało? Nie jesteś wystarczająco elegancka?”

Mia odwróciła się, wymuszając uprzejmy, przerażony uśmiech. „Nic mi nie jest, Kyle. Po prostu podziwiam widok. Jest bardzo… spokojnie”.

„Spokój jest nudny” – zadrwił Justin, kopiąc kawałek lodu do wody. „Potrzebujemy rozrywki. Ta impreza jest skończona”.

Obserwowałem Brada, mojego zięcia. Mąż powinien otulać płaszczem zmarzniętą żonę. Powinien jej bronić. Zamiast tego Brad wyciągnął swojego nowiutkiego iPhone’a 15 Pro. Otworzył aplikację aparatu i rozpoczął transmisję na żywo.

„No dobra, chłopaki” – powiedział Brad do ekranu, przybierając postać influencera. „Na żywo z Blackwood. Jest tu strasznie zimno, ale robi się gorąco. Zobaczmy, czy ta mała nauczycielka jest wystarczająco twarda, żeby być Harrisonem”.

Okrucieństwo w jego głosie było przypadkowe, wyćwiczone.

Stało się to z przerażającą szybkością.

„Zobaczymy jak dobrze pływa!” krzyknął Kyle.

Kyle i Justin rzucili się do przodu. To nie była żartobliwa przepychanka. To był agresywny, skoordynowany atak. Złapali Mię za ramiona.

„Nie! Stój!” krzyknęła Mia, próbując znaleźć przyczepność na oblodzonych deskach pomostu. „Brad! Powiedz im, żeby przestali!”

„Uspokój się, księżniczko!” krzyknął Kyle.

Popchnęli ją. Mocno.

Mia spadła z krawędzi doku. Przebiła się przez cienką, zdradliwą warstwę lodu w pobliżu słupów i z odrażającym pluskiem wpadła do lodowatej, czarnej wody.

Krzyknęłam, upuszczając kubek z letnią herbatą. „Mia!”

Pobiegłem w stronę doku, a serce waliło mi w żebrach w szalonym rytmie.

Mia wypłynęła na powierzchnię, dysząc ciężko, a jej twarz natychmiast pobladła od szoku wywołanego lodowatą wodą. Reakcja na szok termiczny była natychmiastowa; widziałem, jak z trudem łapie oddech. „Brad! Ratunku! Jest lodowato! Nie mogę oddychać! Moje nogi… Nie czuję nóg!”

Machała rękami, chwytając się krawędzi drewnianego pomostu, żeby się podnieść. Jej palce, czerwone i obolałe, zacisnęły się na drewnie.

Justin nadepnął jej na rękę.

„Jeszcze nie!” – zaśmiał się Justin, wbijając ciężki but w jej palce. „Za krótko tu jesteś! Testujemy twoją wytrzymałość!”