Moja siostra próbowała ogłosić ciążę na moim przyjęciu, a moi rodzice zmusili mnie do „uśmiechania się i klaskania”.

„Kocham cię i obiecuję, że nigdy więcej nie będziesz musiała radzić sobie z nimi sama”.

Następnego ranka wyruszyliśmy w podróż poślubną.

Podczas naszej nieobecności mój telefon eksplodował wiadomościami od różnych członków rodziny, znajomych, a nawet reporterów, którzy jakimś sposobem dowiedzieli się o tej historii. Podobno ktoś na weselu nagrał przemówienie Taylor i zdjęcie Veroniki, a nagranie szybko rozprzestrzeniło się w mediach społecznościowych.

Film obejrzały miliony widzów. Komentarze były różne – od pełnych poparcia, przez przerażenie, po mroczne rozbawienie.

„Prywatny detektyw zajął się fałszywym ogłoszeniem ciąży” to popularny temat na wielu platformach.

Romans Veroniki i jej defraudacja stały się publiczną wiedzą, analizowane przez obcych ludzi w Internecie, którzy nigdy nie spotkali żadnego z nas.

Moja matka wysyłała mi serię coraz bardziej rozpaczliwych SMS-ów, błagając mnie o publiczne oświadczenie w obronie Veroniki, oskarżając Taylor o kłamstwo i pomagając w ten sposób naprawić reputację rodziny.

Zablokowałem jej numer.

Mój ojciec próbował dzwonić z różnych telefonów, zostawiając gniewne wiadomości głosowe, w których pisał, że zniszczyłem rodzinę i że będzie żałował swoich czynów.

Te numery też zablokowałem.

Jedynym członkiem rodziny, z którym utrzymywałem kontakt, była moja ciotka Linda, siostra mojego ojca, która zawsze była dla mnie miła.

Wysłała krótką wiadomość: „Jestem z ciebie dumna, że ​​w końcu stanęłaś w swojej obronie. Twoi rodzice i Veronica podjęli swoje decyzje. Zasługiwałaś na coś lepszego”.

Nathan złożył pozew o rozwód i wniósł oskarżenie o defraudację. Sprawa sądowa była brutalna, jak wynika z informacji, które otrzymałem od wspólnych znajomych.

Weronika próbowała twierdzić, że jest niewinna, że ​​Nathan doprowadził ją do rozpaczy, że to ja wszystko zaaranżowałem z zazdrości.

Nic nie pomogło.

Dowody były przytłaczające, a jej kłamstwa tylko pogarszały sytuację.

Postępowanie sądowe ciągnęło się przez dziewięć miesięcy, a każdy kolejny rozwój sytuacji był bardziej szokujący niż poprzedni. Taylor informował mnie na bieżąco o najważniejszych wydarzeniach, choć ja starałam się zachować dystans dla własnego zdrowia psychicznego.

W trakcie fazy dochodzenia prawnicy Nathana odkryli dodatkowe dowody wskazujące na to, że Veronica planowała opróżnić ich wspólne konta i zniknąć z Lucasem Kennedym. Znaleźli e-maile z rozmową o przeprowadzce do Kostaryki, fałszywe wnioski paszportowe oraz przelewy bankowe, które wskazywały na przelewanie pieniędzy na konta zagraniczne.

Najbardziej uderzyło mnie to, że Weronika stworzyła całą fałszywą historię na temat swojego życia.

Powiedziała Lucasowi, że Nathan jest agresywny i kontrolujący, że jest uwięziona w małżeństwie bez miłości, że nie ma innego wyboru, jak go okradać, bo on kontroluje każdy grosz, który wydaje.

Nic z tego nie było prawdą.

Nathan dał jej swobodny dostęp do swoich kont, wspierał każdą jej zachciankę i kosztowne hobby, ufał jej bezgranicznie. Zdradziła to zaufanie metodycznie i bez skrupułów.

Prokuratura przedstawiła dowody na to, że Veronica okradła nie tylko firmę, ale także Nathana osobiście. Zanosiła rodzinne pamiątki do lombardów, sprzedawała biżuterię jego zmarłej matki, a nawet próbowała zastawić ich dom bez jego wiedzy. Dom, który Nathan odziedziczył po babci, omal nie przepadł z powodu jej sfałszowanych podpisów na dokumentach kredytowych.

Podczas rozprawy zgłosiło się kilku świadków — ludzi, których nigdy nie spotkałam, a którzy mieli własne wersje wydarzeń dotyczące manipulacji Veroniki.

Była współlokatorka zeznała, że ​​Veronica ukradła jej chłopaka, twierdząc, że jest w ciąży z jego dzieckiem, a później przyznała, że ​​skłamała po zakończeniu związku.

Wspólnik biznesowy ujawnił, że Veronica próbowała przekonać ją, że Nathan przywłaszcza środki ze swojej firmy, prawdopodobnie próbując stworzyć alternatywną wersję wydarzeń na wypadek, gdyby ją złapano.

Moi rodzice byli obecni na rozprawie każdego dnia, siedząc w pierwszym rzędzie za stołem obrońców Veroniki. Wpatrywali się w Nathana, w prokuratorów, w każdego, kto zeznawał przeciwko ich córce.

Podczas jednego ze szczególnie obciążających zeznań biegłego księgowego, który szczegółowo opisał, jak Veronica przelewała pieniądze za pośrednictwem spółek-słupów, moja matka wstała i krzyknęła, że ​​wszyscy kłamią. Sędzia zagroził, że wyprosi ją z sali sądowej.

Catherine i Ronald próbowali opłacić kosztowne usługi obrońców Veroniki, wyczerpując w ten sposób swoje oszczędności emerytalne. Zaciągnęli kredyt hipoteczny na dom, sprzedali samochód, kupując tańszy model, a nawet rozpoczęli kampanię crowdfundingową, twierdząc, że Veronica padła ofiarą spisku.

Kampania zebrała mniej niż trzy tysiące dolarów, zanim została zamknięta z powodu naruszenia warunków korzystania z platformy dotyczących spraw karnych.

Otrzymałem dziesiątki wiadomości od członków rodziny, którzy prosili mnie o interwencję – o nakazanie prokuratorom wycofania zarzutów i przekonanie Nathana do okazania litości.

Moja kuzynka Julia wysłała mi wyjątkowo ostrego e-maila, oskarżając mnie o zniszczenie rodziny przez małostkową zazdrość. Twierdzi, że powinnam się wstydzić, że nie wspierałam Veroniki, gdy tego potrzebowała.

Odpowiedziałem jednym zdaniem: „Próbowała zrujnować mój ślub fałszywym ogłoszeniem o ciąży, i to zanim dowiedzieliśmy się o romansie i kradzieży”.

Julia nigdy nie odpowiedziała.

W miarę postępu procesu zainteresowanie mediów rosło.

Lokalne stacje informacyjne relacjonowały tę historię, przedstawiając ją jako przestrogę dotyczącą mediów społecznościowych, dynamiki rodziny i przestępczości białych kołnierzyków. Kilku reporterów próbowało się ze mną skontaktować w sprawie wywiadów, ale odrzuciłem każdą prośbę.

To była historia Nathana, nie moja. Już w dniu ślubu ujawniłam to, co należało ujawnić.

Lucas Kennedy zgodził się na ugodę, aby zeznawać przeciwko Veronice. Przyznał, że to ona zainicjowała romans, że powiedziała mu, że Nathan nie zauważy zniknięcia pieniędzy i że obiecała im wspólną ucieczkę, gdy tylko zgromadzą wystarczającą ilość gotówki.

Jego zeznania były druzgocące, ponieważ wykluczały możliwość, że Veronica mogłaby twierdzić, że była zmuszana lub manipulowana. To ona była architektką własnego upadku.

Dzień ogłoszenia wyroku nadszedł pod koniec października, osiemnaście miesięcy po moim ślubie.