„Najwspanialszym darem byłoby, gdybyś zniknął po jutrze”. Tak powiedział mi mój przyszły zięć w bibliotece w noc przed ślubem, z brandy w dłoni, a jego czarujący uśmiech zniknął w chwili, gdy tylko drzwi się zamknęły. Nie „dziękuję, że ją wychowałeś”. Nie „będziemy się o siebie troszczyć”. Po prostu zniknąć.

„Wydawało mi się to konieczne” – odpowiedziałem. „Ale mówiłeś, że masz dodatkowe informacje”.

David otworzył teczkę i rozłożył kilka zdjęć na kuchennym stole. „Zostały zrobione wczoraj, przed ślubem. Śledziłem poczynania Mitchella i odkryłem coś niepokojącego”.

Zdjęcia przedstawiały Brada w pokoju, który wyglądał na hotelowy, rozmawiającego ożywioną rozmowę ze starszą kobietą, której nie rozpoznałem. Była dobrze ubrana, wyglądała profesjonalnie, miała srebrne włosy i drogą torebkę.

„Kto to jest?” zapytała Sarah, pochylając się, by przyjrzeć się zdjęciom.

„Nazywa się Victoria Ashworth. Ma pięćdziesiąt osiem lat, niedawno owdowiała i według moich źródeł jej majątek w postaci ubezpieczenia na życie i odziedziczonych aktywów wynosi około czterech milionów dolarów”.

Krew mi zmroziła krew w żyłach. On już planował swoją następną ofiarę.

„Jest coraz gorzej” – kontynuował David, wyciągając kolejne dokumenty. „Victoria Ashworth ma córkę – dwudziestosześcioletnią, pracuje jako nauczycielka, niedawno zakończyła długotrwały związek. Córka ma na imię Emma i sądząc po zdjęciach z jej kont w mediach społecznościowych, od dwóch miesięcy spotyka się z kimś nowym”.

Pokazał nam serię zdjęć z Instagrama – Emmę Ashworth z przystojnym młodym mężczyzną w różnych romantycznych miejscach w mieście. Kolacje w drogich restauracjach, weekendowe wypady, zdjęcia par z podpisami o nowej miłości i świeżym początku.

Sarah jęknęła. „To nie Brad na zdjęciach”.

„Nie. To jego wspólnik, Tyler Reynolds, lat trzydzieści. Podobna historia oszustw i manipulacji. Działają zespołowo. Jeden atakuje córkę, drugi ostatecznie matkę. Prowadzą ten przekręt od prawie trzech lat”.

Wpatrywałem się w dowody rozłożone na kuchennym stole i robiło mi się niedobrze.

„To zawodowi drapieżcy – najgorsi z nich” – potwierdził David. „Znajdują niedawno rozwiedzione lub owdowiałe kobiety, które mają dorosłe córki, a następnie rozdzielają się, by jednocześnie atakować obie ofiary. Córka zapewnia matce dostęp do informacji o jej finansach – zazwyczaj nie zdając sobie z tego sprawy. Tymczasem matka jest stopniowo izolowana od przyjaciół i rodziny, którzy mogliby się wtrącać”.

Sarah zbladła. „Dokładnie to samo robił nam Brad – oddzielał mnie od ciebie, dawał mi poczucie, że muszę wybierać między tobą a nim”.

„To klasyczna taktyka manipulacji. Rzecz jednak w tym, że aresztowanie Mitchella wczoraj wieczorem nie powstrzymuje Reynoldsa przed dalszą pracą nad Emmą Ashworth. Wręcz przeciwnie, może przyspieszyć jego realizację”.

Wstałam i zaczęłam chodzić po kuchni, a w mojej głowie kłębiły się myśli. „Musimy ich ostrzec”.

„Właśnie tego się spodziewałem” – odpowiedział David. „Ale musimy działać strategicznie. Jeśli zwrócimy się bezpośrednio do Emmy, Reynolds prawdopodobnie zniknie i pojawi się gdzie indziej z nowymi tożsamościami. Potrzebujemy dowodów działalności przestępczej, a nie tylko podejrzanego zachowania”.

„Czego od nas potrzebujesz?” zapytała Sarah.

David wyciągnął wizytówkę i podał mi ją. „Victoria Ashworth należy do tego samego klubu wiejskiego, w którym odbyło się wasze wesele. Te same kręgi towarzyskie, te same organizacje charytatywne. Gdybyście mogli się przedstawić, moglibyśmy zebrać wystarczająco dużo dowodów, żeby ich powstrzymać, zanim Emma wda się w to za bardzo”.

Spojrzałam na kartkę, a potem na córkę. „Sarah, co myślisz o tym, żeby pomóc kolejnej rodzinie uniknąć tego, przez co właśnie przeszliśmy?”

„Jestem za” – powiedziała bez wahania. „Nikt inny nie powinien doświadczać tego, co my wczoraj”.

David zebrał swoje zdjęcia i dokumenty. „Będę nadal obserwował Reynoldsa, podczas gdy ty będziesz kontaktował się z panią Ashworth. Ale bądź ostrożny. Jeśli podejrzewają, że ich śledzimy, mogą stać się niebezpieczni”.

Po jego wyjściu siedzieliśmy z Sarah w kuchni, analizując to, czego się dowiedzieliśmy. Mężczyzna, który próbował zniszczyć nasz związek, nie był zwykłym przestępcą. Był częścią zorganizowanej operacji wymierzonej w bezbronne rodziny.

„Mamo” – powiedziała cicho Sarah. „Ciągle myślę o czymś, co Brad powiedział wczoraj, kiedy go aresztowali. Rozejrzał się po pokoju, jakby coś kalkulował – jakby już planował kolejny ruch”.

“Co masz na myśli?”

„Myślę, że zapamiętywał twarze, listy gości, adresy, dane kontaktowe. Wszyscy na tym weselu są teraz potencjalnym celem ataku na to, co będzie dalej”.

Uświadomienie sobie tego uderzyło mnie jak lodowata woda. Koperty, których użyłam do ujawnienia przestępstw Brada, dały mu również szczegółową mapę naszej rodzinnej sieci społecznej. Każda osoba na tym weselu była teraz narażona na odwet – albo werbunek.

Sięgnąłem po telefon. „Musimy zadzwonić do detektywa Morrisona, a potem musimy wykonać kilka bardzo ważnych telefonów, żeby ostrzec ludzi”.

Wybierając numer detektywa, pomyślałam o ironii tej sytuacji. Dobę temu byłam matką, która próbowała chronić córkę przed niebezpiecznym mężczyzną. Teraz najwyraźniej prowadziłam kampanię mającą na celu ochronę całej społeczności przed siatką przestępczą. Ale jeśli to miało zapewnić bezpieczeństwo innym rodzinom, to właśnie to zamierzałam zrobić.

Rozdział 8.

W poniedziałkowy poranek znalazłem się w najbardziej nieprawdopodobnym miejscu, jakie można sobie wyobrazić – w pokoju odwiedzin w więzieniu okręgowym. Siedziałem naprzeciwko Brada Mitchella i starałem się nie okazywać obrzydzenia na twarzy. Detektyw Morrison zorganizował spotkanie po tym, jak wyjaśniłem odkrycia Davida Chena dotyczące przestępczej współpracy z Tylerem Reynoldsem. Skąd dziś oglądasz? Zostaw swoją lokalizację w komentarzach poniżej i kliknij przycisk „Lubię to” i „Subskrybuj”.

„Margaret” – powiedział Brad, obdarzając mnie tym samym znajomym uśmiechem, siadając na plastikowym krześle. Zamiast drogich garniturów miał na sobie pomarańczowy kombinezon, ale jego pewność siebie pozostała nienaruszona. „Muszę przyznać, że jestem zaskoczony, że chciałaś się ze mną spotkać”.

„Jestem pełen niespodzianek” – odpowiedziałem, wpatrując się w jego twarz w poszukiwaniu choćby najmniejszej rysy na fasadzie. „Jak ci idzie przyzwyczajanie się do więziennego jedzenia?”

„To tymczasowe. Mój prawnik twierdzi, że zarzuty nie będą miały sensu – za dużo dowodów poszlakowych, za mało bezpośrednich”. Brad pochylił się konspiracyjnie. „Poza tym większość tych ludzi na twojej małej weselnej katastrofie odzyskała pieniądze. Oszustwo ubezpieczeniowe, wiesz. Pewnie już mi dziękują”.

Zachowałem neutralny wyraz twarzy, choć w głębi duszy robiłem notatki. Brad najwyraźniej nie wiedział, że David Chen spędził miesiące dokumentując swoje przestępstwa za pomocą wyciągów bankowych i nagranych rozmów. Dowody nie były w ogóle poszlakowe.

„To ciekawe” – powiedziałem. „A co z Tylerem Reynoldsem? Pomaga ci w obronie prawnej?”

Na moment uśmiech Brada zbladł. Był subtelny – lekkie napięcie wokół oczu – ale potwierdził moje podejrzenia. Nie spodziewał się, że będę wiedziała o jego partnerze.

„Nie jestem pewien, kogo masz na myśli” – powiedział ostrożnie.

„Oczywiście, że tak, Brad. Wysoki, ciemne włosy. Zajmuje się córką, a ty matką. Obecnie spotykasz się z Emmą Ashworth, podczas gdy miałeś celować w jej matkę, Victorię.”

Maska Brada całkowicie opadła. Urocza fasada zniknęła, zastąpiona przez coś zimnego i wyrachowanego. „Byłaś zajęta, Margaret. Ale grasz w niebezpieczną grę”.

„Naprawdę? Bo z mojego miejsca to ty jesteś w pomarańczowym kombinezonie.”

„To tymczasowe” – powtórzył, ale w jego głosie zabrzmiała teraz nuta goryczy. „A kiedy stąd wyjdę, będę pamiętał, kto próbował wtrącać się w moje sprawy”.

Odchyliłem się na krześle, szczerze rozbawiony. „Grozisz mi, Brad? Bo to wydaje się nierozsądne, zważywszy na to, że mam podsłuch, a ta rozmowa jest nagrywana”.

Oczy Brada rozszerzyły się, a on instynktownie rozejrzał się po pokoju odwiedzin, jakby szukał ukrytych kamer. Detektyw Morrison rzeczywiście podłączył się do mnie w celu przeprowadzenia tej rozmowy, mając nadzieję, że Brad jeszcze bardziej się obciąży lub dostarczy informacji o działalności Reynoldsa.

„Spokojnie” – powiedziałem, rozkoszując się jego dyskomfortem. „Nie jestem tu po to, żeby wciągać cię w dodatkowe opłaty. Jestem tu po to, żeby ci zaproponować układ”.

„Jaki rodzaj umowy?”

Wyciągnąłem teczkę z manili, podobną do tych, które rozdawałem na weselu. „Pełne informacje o operacji Tylera Reynoldsa – jego prawdziwe nazwisko, cele, metody, przeszłość kryminalna – wszystko, co potrzebne, żeby go powstrzymać, zanim zniszczy kolejną rodzinę”.

Brad wpatrywał się w teczkę, ale nie sięgnął po nią. „A w zamian za te informacje, czego chcesz?”