„Najwspanialszym darem byłoby, gdybyś zniknął po jutrze”. Tak powiedział mi mój przyszły zięć w bibliotece w noc przed ślubem, z brandy w dłoni, a jego czarujący uśmiech zniknął w chwili, gdy tylko drzwi się zamknęły. Nie „dziękuję, że ją wychowałeś”. Nie „będziemy się o siebie troszczyć”. Po prostu zniknąć.

„Chcę, żebyś zniknął, Brad – na zawsze. Koniec z oskarżaniem. Koniec z oskarżaniem bezbronnych kobiet. Koniec z niszczeniem rodzin dla zysku. Przyjmij każdą propozycję ugody, jaką zaproponuje prokurator. Odsiedzisz wyrok po cichu, a kiedy wyjdziesz na wolność, znajdziesz legalny sposób na utrzymanie się”.

„A co jeśli odmówię?”

Otworzyłem teczkę i pokazałem mu pierwszą stronę, szczegółowy harmonogram jego działalności przestępczej sięgający siedmiu lat wstecz, obejmujący kilka spraw, które nigdy nie zostały wszczęte. „Następnie te informacje trafią do wszystkich organów ścigania w kraju, wraz z twoim zdjęciem i pełnym profilem kryminalnym. Nigdy więcej nie będziesz mógł przeprowadzić kolejnego oszustwa, ponieważ każda potencjalna ofiara zostanie o tobie ostrzeżona”.

Brad studiował dokumenty z rosnącym niepokojem. „Skąd to masz?”

Mówiłem ci – jestem pełen niespodzianek. Profesjonalne usługi detektywistyczne potrafią odkryć niezwykłe rzeczy, jeśli są odpowiednio zmotywowane.

Zamknąłem teczkę i położyłem ją z powrotem przede mną. „Więc, Brad, co to będzie? Współpraca i szansa na nowy początek czy całe życie patrzenia przez ramię?”

Po raz pierwszy odkąd go poznałem, Brad Mitchell wyglądał na autentycznie pokonanego. Arogancja zniknęła, zastąpiona wyrazem twarzy człowieka, który w końcu napotkał przeciwnika, którego nie mógł zmanipulować ani zastraszyć.

„Co się stanie z Tylerem, jeśli dam ci to, czego chcesz?”

„To już nie twoja sprawa. Twoim zmartwieniem jest decyzja, czy chcesz spędzić następne dwadzieścia lat w więzieniu – czy też chcesz wziąć odpowiedzialność za to, co zrobiłeś i spróbować zbudować coś legalnego przez resztę swojego życia”.

Brad milczał przez dłuższą chwilę, rozważając swoje możliwości. W końcu spojrzał na mnie z czymś w rodzaju szacunku. „Nie jesteś taka, jakiej się spodziewałem, Margaret. Większość ludzi po prostu by odeszła, gdyby mnie obnażyła na ślubie”.

„Większość ludzi nie ma córek, które próbują chronić. I większość ludzi nie poświęciła pięćdziesięciu dwóch lat na naukę, że czasami jedynym sposobem na radzenie sobie z dręczycielami jest walka bardziej zaciekła, niż się spodziewają”.

„Dobrze” – powiedział w końcu. „Opowiem ci wszystko o operacji Tylera. Ale chcę czegoś więcej oprócz ugody.”

“Co?”

„Chcę porozmawiać z Sarą. Chcę ją szczerze przeprosić – nie przez prawników ani pośredników. Tylko pięć minut, żeby jej powiedzieć, że mi przykro i że to nie była jej wina”.

Przyglądałem się jego twarzy, szukając śladów manipulacji lub ukrytych intencji. Ale po raz pierwszy odkąd go znałem, Brad Mitchell wydawał się mówić prawdę.

„Zapytam ją” – powiedziałem. „Ale to Sara podejmuje decyzję, nie ja. Jeśli powie „nie”, zaakceptuj to i idź dalej”.

“Zgoda.”

Wstałem i wziąłem teczkę. „Detektyw Morrison skontaktuje się ze mną w sprawie szczegółów. A Brad – jeśli kłamiesz, że chcesz się zmienić, jeśli to tylko kolejny przekręt, żeby zyskać na czasie – to moim osobistym celem będzie dopilnowanie, żebyś nigdy więcej nie skrzywdził rodziny”.

Kiedy odchodziłam, usłyszałam, jak woła za mną: „Margaret… jeśli to cokolwiek znaczy, myślę, że Sarah ma szczęście, że ma ciebie za matkę”.

Nie odwróciłem się, żeby odpowiedzieć, ale pomyślałem sobie, że skoro Brad Mitchell naprawdę jest zdolny do zmiany, to może jest nadzieja dla wszystkich. Pytanie brzmiało, czy Tylera Reynoldsa równie łatwo będzie powstrzymać – czy też okaże się jeszcze groźniejszy niż jego uwięziony partner.

Rozdział 9.

We wtorek wieczorem, Sarah i ja siedzieliśmy w eleganckim salonie Victorii Ashworth, otoczeni rodzinnymi zdjęciami i drogimi dziełami sztuki, obserwując, jak na żywo rozpada się świat kobiety. Spotkanie było łatwiejsze, niż się spodziewaliśmy. Victoria i ja miałyśmy wspólnych znajomych z klubu golfowego, a luźna wzmianka o „niedawnych problemach z młodymi mężczyznami, którzy nie są tacy, jakimi się wydają” otworzyła drogę do głębszej rozmowy. Skąd dziś oglądasz? Zostaw swoją lokalizację w komentarzach poniżej i kliknij „Lubię to” i „Subskrybuj”.

„Mówisz mi, że Tyler kłamał we wszystkim?” – zapytała Victoria, a jej ręce drżały, gdy przeglądała dokumenty dostarczone przez Davida Chena. „Jego praca, jego historia rodzinna, jego uczucia do Emmy?”

„Obawiam się, że tak” – odpowiedziałem łagodnie. „A co ważniejsze, pani Ashworth, uważamy, że to pani była jego ostatecznym celem. Emma była tylko punktem dostępu”.

Victoria była inteligentną kobietą – emerytowaną profesor uniwersytecką, aktywną w organizacjach społecznych. Oczywiście, w normalnych okolicznościach nikt nie był głupi. Ale miłość – nawet ta z drugiej ręki, pochodząca od ukochanej córki – potrafiła zaślepić każdego na niebezpieczeństwo.

„Emma będzie zdruzgotana” – wyszeptała Victoria. „Mówiła o formalnym przedstawieniu mi go w przyszły weekend. Myśli, że wkrótce może się oświadczyć”.

Sarah pochyliła się do przodu z sofy. „Pani Ashworth, doskonale wiem, co ona czuje. Trzy dni temu byłam przekonana, że ​​poślubię miłość mojego życia. Upokorzenie jest chwilowe, ale ulga odkrycia prawdy, zanim popełnię trwały błąd – trwa wiecznie”.

„Ale jak jej to powiedzieć? Jak mam wytłumaczyć, że pozwoliłam obcemu człowiekowi zbadać jej chłopaka bez jej wiedzy?”

To była delikatna część. Emma Ashworth była obecnie w pracy, nieświadoma, że ​​jej matka dowiaduje się o kryminalnej przeszłości Tylera Reynoldsa. Według obserwacji Davida, Tyler planował zaostrzyć ich związek w tym tygodniu – prawdopodobnie proponując małżeństwo, aby przyspieszyć dostęp do finansów Victorii.

„Mamy plan” – powiedziałem ostrożnie. „Ale wymaga on twojej współpracy – i obecności Emmy tu jutro wieczorem”.

Wyjaśniłem strategię opracowaną przez Davida Chena. Zamiast bezpośrednio konfrontować Emmę z dowodami oszustwa Tylera, zaaranżowaliśmy, by sama odkryła prawdę. Tyler zostałby zaproszony na kolację do domu Victorii, gdzie ukryte kamery nagrywałyby jego odpowiedzi na starannie dobrane pytania dotyczące jego przeszłości. Kiedy jego kłamstwa wyszłyby na jaw, Emma sama przekonałaby się, z jakim mężczyzną się spotykała.

„To wydaje się manipulacją” – powiedziała Victoria.

„To manipulacja” – zgodziłem się. „Ale Tyler Reynolds manipuluje twoją córką od miesięcy. Czasami jedynym sposobem na zdemaskowanie manipulatora jest zastosowanie przeciwko niemu jego własnej taktyki”.

Victoria przyglądała się zdjęciom córki z Tylerem, ich twarze promieniały wyraźną radością. „A co, jeśli Emma postanowi mu uwierzyć, a nie dowodom? Co, jeśli będzie zbyt przywiązana, żeby odpuścić?”

Wymieniłyśmy z Sarą spojrzenia. „Wtedy ją wspierasz, chroniąc siebie” – powiedziała Sarah. „Nie możesz zmusić kogoś do poznania prawdy, jeśli nie jest na to gotowy – ale możesz sprawić, by nie mógł cię wykorzystać do finansowania swoich urojeń”.

Następne dwie godziny spędziliśmy planując konfrontację – analizując pytania i scenariusze, przygotowując się na różne reakcje Tylera, gdy ten znajdzie się w sytuacji bez wyjścia. Victoria okazała się doskonałym strategiem, podpowiadając subtelne pułapki, które miały obnażyć jego kłamstwa, nie wzbudzając jednocześnie wrogości ani podejrzliwości.

„Powiedział Emmie, że ukończył Stanford z dyplomem z zarządzania” – powiedziała Victoria, robiąc notatki. „Ale twierdził też, że dorastał w Bostonie. Absolwenci Stanford zazwyczaj wspominają o przeprowadzce w czasie studiów. Zapytam go o to, jak radził sobie z kalifornijską pogodą w latach szkolnych”.

„Doskonale” – powiedziałem. „David przygotuje sprzęt do nagrywania jutro po południu. Pamiętaj, celem nie jest upokorzenie Tylera przed Emmą. Chodzi o to, żeby zobaczyła, kim on naprawdę jest”.

Gdy szykowaliśmy się do wyjścia, Victoria złapała mnie za ramię. „Margaret, dlaczego to robisz? Nie znasz nas. Twoja córka jest już bezpieczna. Po co ryzykować angażowanie się w naszą sytuację?”